ريحانة النبي

جايگاه زن در عصر جاهليت

زنان عرب در دوره ي قبل از اسلام، نه تنها از حقوق اوليه انساني بهره اي نداشتند، بلكه از هر حيواني پست تر و زبون تر به شمار مي رفتند. با زنان و دختران، مانند چهارپايان رفتار مي كردند و آنان را به صورت كالا در معرض خريد و فروش قرار مي دادند.

زنده به گور كردن دختران در ميان پاره اي از اعراب به ويژه طايفه اسد و تميم رواج داشت. اينان، به خاطر حماقت و ناداني، دخترانشان را زنده به گور مي كردند. [1] .

اين عمل جنون آميزشان بدان خاطر بود كه مبادا دخترانشان در جنگ به اسارت دشمن درآيند و موجب ننگ و عارشان گردند و نيز معتقد بودند، اگر دخترانشان با افراد بيگانه ازدواج كنند، سبب ازدياد نفوس شان گشته و در نتيجه به روزيشان افزوده خواهد شد و اين، موجب شكست اينان مي شود، ولي قرآن كريم علت اصلي كشتن

فرزندان را فقر و نداري و تنگدستي مي داند.

«فرزندانتان را از بيم تنگدستي مكشيد. ما به آنان و به شما روزي مي رسانيم.» [2] .

«فرزندانتان را از بيم نداري و تنگدستي مكشيد. ما به شما و آنان روزي مي رسانيم.» [3] .

در اين دو آيه شريفه علت اصلي فرزندكشي بيم نداري و گرسنگي معرفي شده است.

به هر حال، چه عامل اقتصادي و چه عوامل ديگر، هرچه باشد، سبب شدند كه زنده به گور شدن دختران در ميان اعراب جاهلي به صورت رسم و عادت درآيد و به ديگر قبايل سرايت كند.

قرآن كريم درباره وضع زن در جاهليت و عكس العمل مرد نسبت به او چنين مي فرمايد: «وقتي به مردي خبر